بیان تمثیلی در مثنوی مولانا و اوپانیشادها

اوپانیشادها از سروده های ناب عرفانی در ادبیات هند است که با آثار عرفانی ما بویژه مثنوی مولوی مشابهت ها ومشترکات محتوایی و هنری دارد. استفاده از هنرتمثیل وعناصر ملموس برای القای معانی بلند عرفانی از ویژگی های مشخص این دو اثر است. در برخی از آثار محققین معاصر به صورت گذرا به گوشه هایی از جنبه های مشترک آنها اشاره شده ولی همچنان مباحث مهم متعددی در حوزه مفهومی- هنری ومطابقت ومشابهت این دو اثر وجود داشته که باعث شده نگارنده، این دو اثر را از جهت بیان تمثیلی مفاهیم مقایسه کند. بدین منظور و برای رسیدن به هدف اصلی تحقیق(بررسی بیان تمثیلی مفاهیم) این پژوهش در دو بخش و شش فصل تدوین شده است. دربخش اول، دین وعرفان هند، اوپانیشادها و زندگینامه مترجم آنها بررسی شده است. دربخش دوم به دو بحث اساسی موضوعات و عناصر مشترک تمثیلی دو اثر پرداخته شده که بر اساس آنها می توان گفت: تمثیل های دو اثر در موضوعاتی مانند: وحدت وجود، فنا فی الله، بازگشت به اصل، فنا ی هستی، عدم رویت خداوند و... دارای اشتراکاتی است که مشابهت های میان عرفان ایران و هند سرچشمه می گیرد. همچنین در توضیح و تبین تمثیلات از عناصر تمثیلی مشترکی مانند: خورشید، ماه، باد، ماهی، اسب و... سود جسته اندکه اغلب آنها ریشه دراشتراکات آریایی وقوم هند و ایرانی دارد و این عناصرتمثیلی اغلب ازمقدسات بوده و یا اینکه نمود زیادی در جامعه آن زمان داشته اند.